Trwają prace remontowe zabytkowego Domu Loży Masońskiej znajdującego się przy ul. Okrzei 14 w Kamiennej Górze. Prezentujemy obecny stan remontowanego obiektu.
Przypominamy, że prace zleciła gmina wiejska Kamienna Góra, która od października 2018 roku, w wyniku nabycia spadku po nieżyjącym właścicielu, stała się właścicielem tego zdewastowanego, opuszczonego i popadającego w ruinę obiektu, wpisanego do rejestru zabytków.
Pierwsze środki na remont w wysokości 370 tys. zł gmina pozyskała z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach rozstrzygniętego naboru wniosków z programu „Ochrona zabytków”. Otrzymane środki, uzupełnione wkładem własnym z budżetu gminy, pozwoliły sfinansować najpilniejsze prace związane z ratowaniem obiektu, w których zakresie znalazło się: wymiana belek konstrukcji stropu nad pierwszym piętrem, wymiana konstrukcji więźby dachowej, remont pokrycia dachowego, przemurowanie kominów i oczywiście usunięcie gruzu.
Postęp prac remontowych obiektu prezentujemy tutaj.
Inne inwestycje prowadzone na terenie powiatu kamiennogórskiego prezentujemy tutaj.
Historia obiektu wg źródła polska-org.pl
Dom przy ul. Stefana Okrzei nr 14 w Kamiennej Górze to, wg publikacji Heimatbuch des Kreises Landeshut z 1929 roku, dawny dom loży (ehemaliges Logenhaus), zaprojektowany i wybudowany przez Niederräckera, ucznia Langhansa. W przywołanej publikacji czytamy:
“Dom loży przy ul. Wallstrasse, który powstał dla kamiennogórskiego stowarzyszenia, jest dziełem mistrza budowlanego Niederräckera z Wałbrzycha. Potwierdzają to podpisy na projektach odnalezionych niedawno przez kupca z Kamiennej Góry, pana Salischa, zaprojektowane i sporządzone przez Niederräckera, mistrza budowlanego z Wałbrzycha”.
W pierwotnym projekcie z 1797 roku można zobaczyć duży budynek wyposażony w salę teatralną na pierwszej i aulę na drugiej kondygnacji. W 1799 roku Niederräcker sporządził nowy projekt, w którym obiekt został proporcjonalnie zmniejszony w porównaniu do pierwotnego planu. Autor zrezygnował z sali teatralnej, ale pozostawił owalną aulę z leżącą przy niej rotundą. Ostatecznie obiekt wybudowano według projektu z 1799 roku z drobnymi korektami obejmującymi aulę. W miejsce owalnej auli z miejscem dla orkiestry ukrytym w środkowym ryzalicie ściany frontowej, z powodów ekonomicznych powstała prostokątna sala z dwoma towarzyszącymi pomieszczeniami i podium dla orkiestry w połowie wysokości po to, aby utworzyć salę z długim stołem i 98 miejscami siedzącymi.
